บทที่ 22
ความเจ็บปวดรวดร้าวในใจที่สการ์เล็ตต์เผชิญมาตลอดพลันแหลกสลายไปเพราะคำพูดของอเล็กซานเดอร์
สการ์เล็ตต์ตกตะลึง น้ำตายังคลอหน่วย เธอถามย้ำอย่างไม่แน่ใจ "อะไร... คุณพูดว่าอะไรนะคะ"
พอได้พูดออกไปครั้งหนึ่งแล้ว ตอนนี้อเล็กซานเดอร์ก็ดูสงบนิ่งกับคำพูดของตัวเองมากทีเดียว
เขาซุกใบหน้าลงบนซอกคอของสการ์เล็ตต์ ...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1
2. บทที่ 2
3. บทที่ 3
4. บทที่ 4
5. บทที่ 5
6. บทที่ 6
7. บทที่ 7
8. บทที่ 8
9. บทที่ 9
10. บทที่ 10
11. บทที่ 11
12. บทที่ 12
13. บทที่ 13
14. บทที่ 14
15. บทที่ 15
16. บทที่ 16
17. บทที่ 17
18. บทที่ 18
19. บทที่ 19
20. บทที่ 20
21. บทที่ 21
22. บทที่ 22
23. บทที่ 23
24. บทที่ 24
25. บทที่ 25
26. บทที่ 26
27. บทที่ 27
28. บทที่ 28
29. บทที่ 29
30. บทที่ 30
31. บทที่ 31
32. บทที่ 32
33. บทที่ 33
34. บทที่ 34
35. บทที่ 35
36. บทที่ 36
37. บทที่ 37
38. บทที่ 38
39. บทที่ 39
40. บทที่ 40
41. บทที่ 41
42. บทที่ 42
43. บทที่ 43
44. บทที่ 44
45. บทที่ 45
46. บทที่ 46
47. บทที่ 47
48. บทที่ 48
49. บทที่ 49
50. บทที่ 50
51. บทที่ 51
52. บทที่ 52
53. บทที่ 53
54. บทที่ 54
55. บทที่ 55
56. บทที่ 56
57. บทที่ 57
58. บทที่ 58
59. บทที่ 59
60. บทที่ 60
61. บทที่ 61
62. บทที่ 62
63. บทที่ 63
64. บทที่ 64
65. บทที่ 65
66. บทที่ 66
67. บทที่ 67
ย่อ
ขยาย
